Tohum olacak bir habbenin kalbi yani içi delindiği zaman, elbette büyüyüp gelişemez, ölür gider. Aynı şekilde enaniyet (benlik)in kalbi de, 'Allah! Allah!' zikrini şua ve harareti ile yanıp delinirse büyüyüp gafletle firavunlaşamaz ve gökleri ve yeri yaratan Cenab-ı Hakk'a isyan edemez. O zikr-i İlahi sayesinde ene (ben) mahvolur.