Bir akşam, işten eve döndüğüm zamandayım jandarma yüzbaşısı Rıza Bey'i sedirin üzerinde oturmuş, babamla konuşurken buldum. Yanında beş yaşlarında bir oğlan vardı. Dayımın elini öptüm, o da isteksiz bir halde benim başımı okşadı ve durgun durgun: -Sen çok zayıfsın, dedi. -Lamia çok boğazsız, yemek yemiyor. Üstelik de çalışıyor. Dayım kaşlarını çatarak: -Babanın ilaç ve hemik parasını verecek hali yok, dedi, başına hastalık çıkarma. Ben üvey annem Sabriye Hanım'ın yüzüne baktım. O hiç sesini çıkarmadan başını eğdi...
Arama
Anasayfa
Kampanyalar
Kategoriler
Sepetim
Alışveriş Listem
Favoriler
Üyelik
