sözünün eri kuşlar çoktan terk etti buraları kaldık kargaların insanı ifrit eden seslerine hayra yorulmazdı hiç gece öten baykuşlar farklı efsanelere dönüşürdü sabaha kadar nasıl da ağlardık korkunun pençesine düşünce nefes almadan yatardık annelerimizin göğsüne büyüdükçe gözümüzde yaşamak biz küçülürdük yalancı kuşlar havalanırdı düş bahçelerimizde