Uzaksın dostum Ama say ki İstanbul’dasın Sağına dönsen boğazından öpeceksin Soluna dönsen Beyoğlu ile hasbıhal edeceksin Tüm dostlar kanat çırpıyor gök mavide
Say ki İstanbul’dasın dostum Bir yabancı iner Haydarpaşa’dan İnsan çığlıkları Marmara’dan Hülasa hilkat garibesi bir hikâyeden artansın Bu şiirde metaforsun Kaç bilinmeyenli denklemsin Martılara atılan simitlerdeki susamsın
Say ki İstanbul sensin dostum Bense son yolcusunu bırakıp demir alan vapur Güvertemde bir kaç martı Ve bin yıl evvelinden bir anı