| Greco’nun bulutları yığılmış odama süpürüyorum elimin tersiyle güneş yalımları kalıyor yalnızca gökyüzüne bağdaş kurup ak tülden yayla dumanını seriyorum yeryüzüne eğilip, düşen oyuncağını uzatıyorum bir çocuğa ıtırlar, hanımelleri, gelincikler (işte saydırtma bana) birtakım çiçekler dolduruyorum damarlarıma Promethéus, sen bekliyordun ölümü yeniden doğmak için bizse her gün yoğuruyoruz kendimizi doğurmak için sevdayı yeniden sancısı elde, sevda yok ki |
Arama
Anasayfa
Kampanyalar
Kategoriler
Sepetim
Alışveriş Listem
Favoriler
Üyelik
