Bir hazandır yaşanan Kuru yapraklar hatırlatır sonumuzu Sararıp solmuş, renksiz ve ölgün Ben mutlu olmaya çalışsam da Bir feryat yükseliyor içimden Yalnızım, anlatılmıyor
Yağmurlara tutulmuş yüreğim Rüzgarlar acımasız Bir ses sarsıyor beni derinden Kırılıyor içimde bir şeyler Kaçamıyorum bu yangın yerinden Yalnızım, anlatılmıyor
Uzadıkça uzuyor zaman Bir gümüşi parlaklığa çarpıyor yüzüm Boşlukta donuyor her an Ansızın kırıntılar avuçlarımda Karanlıkta tel tel çözülüyorum Yalnızım, anlatılmıyor