En çok ölüm dökülür üzerimizden burada. En çok ölüm toplarız. Son mekana doğru giderken yapılan hazırlıklar son kapıda son bulur veya tükenir.
Her gün her gün ‘toparlanın gidiyoruz/gideceksiniz’ seslerini hala büyük bir mutlulukla duymamaya devam ederek yürüyoruz son kapının eşiğine doğru. Her bahara, her mevsime, her geceye onun sesini haşmetiyle uyanıyoruz, bilimden, anlamadan, hatta birçoğumuzun hiç aldırmadığı belki.