İtalyan tarih ve hukuk felsefecisi. 1699’da Napoli Üniversitesi’nde retorik profesörlüğüne atandı. Kısaca Scienze Nuova (Yeni Bilim) olarak bilinen Principi di una scienza nuova intorno alla comune nature delle nazioni (Ulusların Ortak Tabiatı Üzerine Yeni Bir Bilimin İlkeleri) adlı başyapıtında tarih ile başka toplum bilimlerini buluşturarak, bu alanlar arasında karşılıklı geçişlerle tek bir insanlık biliminin oluşturulabilmesine çalıştı. 1699-1708 yılları arasında üniversitenin akademik yılını Latince bir konuşmayla açma görevini alarak De Nostri Temporis Studiorum (Zamanımız Öğreniminde Yöntem Üzerine) adlı zengin pedagojik düşünceler içeren ünlü söylevini verdi. De Antiquissima İtalarum Sapientia (İtalyanların Eski Bilgeliği Üzerine) adlı, Descartes usçuluğunu çürütmeye yönelik Metafizik denemesini yayımladı. Bunların dışında bilimsel bir dergide çalışmalarını eleştiren bir yazıya yanıt olarak Vici Vindiciane (Vico’nun Kanıtları) isimli kitapçığı yazdı.