Şükûfe Nihal, 1896’da, İstanbul’da Yeniköy’de doğdu. İlk tahsilini babasının memuriyette bulunduğu Şam’da, orta tahsilini Selanik ve Beyrut ve İstanbul’da tamamladı. Evde, edebiyat, Farsça ve Arapça dersleri aldı. 1919’da İstanbul’da İnas Darülfünunu Coğrafya Fakültesi’nden mezun oldu. Darülmuallimat’ta, Bezmiâalem İnas Sultanisi’nde ve Vefa Sultanisi’nde coğrafya öğretmenliği ve Nişantaşı, Kandilli ve Kadıköy Kız liselerinde edebiyat öğretmenliği görevlerini sürdürdü.

Yedi şiir kitabı, Yıldızlar ve Gölgeler (1919), Hazan Rüzgârları (1927), Gayyâ (1930), Su (1935), Şile Yolları (1935), Sabah Kuşları (1943), Yerden Göğe (1960); Tevekkülün Cezası (1928) başlıklı bir hikâye kitabı, biri tefrika halinde yayımlanmış altı romanı, Renksiz Istırap (1926), Yakut Kayalar (1931), Çöl Güneşi (1933), Yalnız Dönüyorum (1938), Çölde Sabah Oluyor (1951), “Vatanım İçin” (Tefrika, Yeni İstanbul, 1 Ocak – 28 Şubat 1955) ve iki gezi kitabı, Finlandiya (1935) ve Domaniç Dağlarının Yolcusu (1946) vardır.

1917’den itibaren Türk Kadını, Yeni Mecmua, Haftalık Gazete, Şair, Şair Nedim ve İfham, Dergâh, Süs, Firuze, Kadın Yolu, Güneş ve Hayat dergilerinde şiirleri ve yazıları yayımlandı. Cumhuriyet ve Tan gazetesindeki yazılarının yanı sıra Ülkü, Yeni Türk, Çığır ve Kadın Gazetesi’nde yazı ve şiirleri yayımlandı. Hayatının son yıllarına kadar Türk Kadını dergisinin yazarları arasında yer aldı. 26 Eylül 1973 günü İstanbul’da yaşamını yitirdi.