1971, Adana. Üniversite çilesini Ankara’da doldurdu. Yüksek lisansı yarım bıraktı. İyi bir mesleği, herkes gibi çalışan yılları oldu. İçinde bilgi taşımayan parayı hiç sevemedi…Bir gün her şeyini kül eden yangından çıktığında alışılmışa uyuşarak bakan yürek sızıları da dindi ve daüssılasını bitirdi. Bölgesel sağlık gazeteciliği ve yerel televizyon programcılığı yaptı. Beş yıl sonra her türlü kalabalığını bir kenarda bıraktıktan sonra yazmaya başladı. En mutlu yıllarını, varlığının yokluğunda buldu. Soranlara işsizim dedi. Düşünmeyi, yazmayı ve yaşamayı iş olarak kabul etmeyen bir toplumda, kimsenin önemsemediği bir ‘hiç’lik tahtında yazgısını kazıyan bir kalemin ucundan hayata akıp durdu. Şimdilerde sükûnun avcısı… Mehmet Rıza’nın bir oğlu, yaşlı annesi ve de tamamlanmasını beklediği nefesi kaldı. Kalanı boş bir hayalin terennümü…