Rus düzyazı geleneğine Puşkin'le birlikte önemli ölçüde yön veren 'ilk büyükler' içinde apayrı yeri bulunan Nikolay Vasilyeviç Gogol (1809-1852) sadece Dostoyevski gibi, kendisinden hemen bir kuşak sonraki yazarları etkilemekle kalmamış, aynı etkiyi üç dört kuşak sonraki (örneğin Andrey Bely gibi) yazarlar üstünde sürdürebilmiş, Rus edebiyatı devlerindendir. Onun, özellikle Ölü Canlar'da açıkça görülen, yaşam karşısındaki olumsuz tutumu, (biraz da, çağdaş büyük Rus edebiyat eleştirmeni V. G. Belinsky'nin etkisiyle) pek çok Rus yazarı tarafından benimsenmiştir.